Zelfontplooiing

Gepubliceerd op 22 april 2019 om 10:52

De allerlaatste behoefte volgens de piramide van Maslow: zelfontplooiing. Ik word er mee doodgegooid. Op de opleiding zeiden ze al: "je moet wel de rest van je leven blijven leren. Je bent nooit uitgeleerd!" Nu zijn fysiotherapeuten over het algemeen leergierige wezens die alles willen weten over, nou ja, alles. Nog niet zo lang geleden deelde ik mezelf ook in bij deze groep. Want kennis is macht, toch?

Had ik maar beter naar Socrates geluisterd... Ik weet dat ik niets weet.

Mijn ambities van de laatste jaren waren gericht op zelfontplooiing. Mijn veronderstelling was dat meer kennis me meer zekerheid zou geven. Onzekerheid vond ik benauwend. Na mijn afstuderen wist ik niet goed wat ik wilde. De hele wereld lag voor me open. Dat leverde alleen maar een hoop keuzestress op. Want wat als ik de verkeerde keuze maakte? Die onzekerheid probeerde ik weg te duwen met kennis. Door verder te leren zou ik er vast vanzelf achter komen welke kant ik uiteindelijk op wilde. Ik struinde na een lange werkdag het internet af op zoek naar wetenschappelijke bewijslast voor een nieuwe casus. Mijn boekenplank stond vol met dikke pillen over onderwerpen waarvan ik nauwelijks kaas had gegeten. Ik volgde verschillende cursussen waarvan ik hoopte dat de cursusleider de waarheid in pacht had. Elke keer kwam ik teleurgesteld thuis.

Een tijdlang geloofde ik dat een mastertitel mijn onzekerheden weg zou nemen. Want masters weten ten slotte waar ze het over hebben. Helaas werkte ik toendertijd in Duitsland, waar een master voor fysiotherapeuten weinig toegevoegde waarde heeft. En zelf de gehele opleiding financieren lag helaas buiten mijn financiële mogelijkheden.

Door mijn voorliefde voor schrijven belandde ik in een schrijfgroep. Schrijven bleek een uiterst geschikt middel om mijn onzekerheden uit mijn onderbewustzijn omhoog te lepelen. Via mijn pen lekten de onzekere gedachtes langzaam op papier. Ze bestonden niet alleen meer in mijn hoofd, maar ook in de buitenwereld. Ik kon eindelijk orde scheppen in de eindeloze chaos van mijn onderbuikgevoelens. Op papier ging ik met mezelf het gesprek aan, in het begin wat aarzelend, maar mettertijd vond ik het heel rustgevend.

Of course I talk to myself, sometimes I need expert advice.

Een sprongetje vooruit in de tijd. Afgelopen jaar had ik tijd over, omdat ik maar drie dagen werkte. De drang om mezelf te ontwikkelen kwam weer bovendrijven. Dit keer niet vanwege mijn onzekerheid, maar omdat ik meende dat die extra tijd nuttig moest worden besteed. Ik verdiepte me verder in de schrijfkunst en begon met songteksten schrijven. De eerste keer dat ik mijn eigen liedje inzong, besefte ik dat ik niet kon zingen. Voor mij zat er maar een ding op: ik moest op zangles.

Door met mijn stem en mijn lichaam te werken, kwam ik erachter dat ook ik (als fysiotherapeut nog wel) weinig lichaamsbesef heb. In mijn lichaam zat spanning die ik nog nooit had gevoeld. Door die spanning los te laten, verslapte ook de spanning in mijn brein. De onzekerheid en de drang vielen weg. Ik besefte dat ik veel te lang niet heb stilgestaan en naar mezelf heb geluisterd. Met het schrijven besteedde ik wel aandacht aan mijn geest, maar niet aan mijn lichaam. Terwijl ik zo vaak heb gehoord dat je goed naar je lichaam moet luisteren.

De aandrang tot zelfontplooiing is nu van me af gevallen. Het heeft plaatsgemaakt voor een gezonde nieuwsgierigheid naar de buitenwereld. Als ik om me heen kijk, besef ik dat meer mensen hetzelfde probleem hebben. Ze proberen constant te voldoen aan de eisen die door de omgeving worden opgelegd. Maar daardoor vergeten ze voldoende tijd en aandacht te besteden aan lichaam en geest. Als die twee in balans zijn, ga je de wereld op een andere manier bekijken.

Ik ben het niet eens met de piramide van Maslow. Volgens mij hoort zelfontplooiing niet bovenop te staan. Tenminste, niet de zelfontplooiing die onze westerse maatschappij propageert. Het is prima om hier en daar wat kennis op te willen doen over de buitenwereld, maar het lijkt me zoveel belangrijker om jezelf goed te leren kennen. Zelfkennis staat boven op mijn piramide. Dat bereik ik alleen door af en toe stil te staan, om bij mezelf naar binnen te kijken.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.