Twee mensen kunnen heel verschillende meningen hebben. Bij mij was het meest recente voorbeeld een cliënt die de behandeling wilde stopzetten. Via de mail meldde ze dat ze op zoek ging naar een andere therapeut. Blijkbaar voldeed de behandeling niet aan haar verwachtingen. Ze had van mij oefeningen meegekregen met de opdracht thuis aan de slag te gaan. Zelf was ze nooit eerder bij een fysiotherapeut geweest, maar haar verwachting was dat ze gemasseerd zou worden. Tegelijkertijd oefende ze weinig, waardoor ze ook niet aan mijn verwachtingen voldeed. Omdat ik niet naar haar verwachtingen had gevraagd, kwam ik daar pas achter toen ze na de tweede behandeling wilde stoppen.

9 oktober 1993 was een heuglijke dag in een rijtjeswoning in IJsselstein. Mijn moeder beviel van een gezonde dochter, thuis in haar eigen bed. Vanaf het moment dat ik voor het eerst mijn ogen open deed, was een ding zeker: mijn leven is eindig.

"Het lijkt wel of ik te weinig geld verdien", zei mijn vriend tegen me. "Aan het eind van de maand houd ik haast niets over. Het is alsof er een afvoerputje in mijn bankrekening zit waar mijn salaris in verdwijnt." 

Met kerst zit ik met mijn familie gezellig aan het kerstdiner. Onder de kerstboom ligt een stapel met kerstcadeaus die wij voor elkaar gekocht hebben. Met een lekker biertje erbij is dit kersttafereel helemaal compleet. Maar een paar dagen geleden kwam ik erachter dat de kerst niet bij iedereen zo'n gezellige tijd van het jaar is.

Twee maanden terug besloot ik om als fysiotherapeut te gaan waarnemen in een praktijk in Den Haag. Een dag in de week een extra zakcentje verdienen, allemaal geregeld via het uitzendbureau. De praktijk lag in een gezondheidscentrum naast het ziekenhuis. Ik zou voornamelijk cliënten in de gigantische oefenzaal in de kelder (een fitnessruimte met een daarnaast gelegen sportzaal) behandelen. Aan de sportzaal grensde een klein behandelkamertje, waar ik in de ochtenden werd weggestopt. Steeds de trap op en de trap weer af om mijn cliënten op te halen. Degenen die slecht ter been waren, namen de lift naar beneden. In de middag was er wel plek op de begane grond, waar ik tenminste niet met mijn laptopje op schoot dossiers bij hoefde te werken met een traag werkende internetverbinding.

Als kind geloofde ik dat de volwassenen wél begrepen hoe de wereld in elkaar zat. Natuurlijk was het niet eerlijk dat mijn vriendinnetje eerder een mobiele telefoon kreeg dan ik. En dat mijn broer later naar bed mocht. Maar de volwassenen hadden daar zo hun redenen voor. Die begreep ik toen niet. Maar als ik groot was, dan zou ik het wel snappen. Dan zou ik weten wat de reden is dat ik op deze aarde ben en het eindelijk begrijpen waarom er zoveel ongelijkheid is in de wereld. Alleen ik weet het nog steeds niet. Ben ik dan nog steeds niet volwassen?

'Maar ik ben wel op zoek naar een ZZP-er, dus kun je je even inschrijven bij de Kamer van Koophandel?' zei mijn toekomstige opdrachtgever. En voor ik het wist zat ik in Utrecht op het kantoor van de KvK. Voor €50 kreeg ik een KvK-nummer, een BTW-nummer bij de Belastingdienst en een geregistreerde bedrijfsnaam. Mijn vriend bedacht de naam: Hersenspinsels. Met de opdrachtgever is het niets geworden. We werden het niets eens over de voorwaarden. Maar ik heb nu wel een eigen bedrijfje.

In Nederland zijn meer dan twee miljoen amateurschrijvers. Wij noteren onze hersenspinsels in dagboeken, fantaseren pagina's vol met verhalen of proberen onze poëzie rijmend en artistiek te laten klinken. Tot voor kort schreef ik ook slechts op die manier. Maar ik wilde meer. Vandaar de Columndictatuur. Dat bleek echter niet voldoende om in mijn schrijfbehoeften te voorzien. Dus meldde ik me aan bij een website voor amateurschrijvers. Mijn proefartikel kreeg vier sterren, de op een na hoogste kwalificatie. Vijf sterren krijg je (volgens de website) alleen als je consequent goede artikelen aflevert. Nu krijg ik betaald om te schrijven. Dan ben ik nu professioneel schrijver, toch?

Een tijdje geleden ben ik voor het eerst fysiek op een verre reis geweest, naar Peru. Ik had al enige verhalen gehoord over dit land. Over de woeste, ongerepte natuur, de alpaca's, de oude Inca-forten en de kleurrijke lokale bevolking. Maar ook over bandieten die bussen overvallen en buschauffeurs die, in hun onoplettendheid, met bus en al van de berghelling af storten. 

Je huis verkopen binnen twee dagen boven de vraagprijs.